Een paradijsje in Vietnam

Vietnam roept bij mensen van onze generatie nog steeds beelden op van een verschrikkelijke oorlog. Uitgerekend in dit land met zijn recente gewelddadige geschiedenis gingen we aan de hand van de Lonely Planet en internet op zoek naar een plek die onze voorstelling van een tropisch paradijs het dichtst benaderde. We vonden Bo Resort, een kleinschalig eco-resort in een rustig deel van het eiland Phu Quoc (spreek uit als ‘foe kwok’). Het bleek een schot in de roos te zijn: een heerlijke plek voor een ontspannen gezinsreünie met onze fietsende zoon Tieme.

De gebroken rib
Helaas, ook een aards paradijsje is niet vrij van ongemakken. Door een ongelukkige val brak Lidy een rib (pijnlijk, maar dankzij pijnstillers geen domper op de vakantie), waardoor we besloten twee dagen langer op het eiland te blijven. Doordat ons eigen resort was volgeboekt, moesten we verkassen naar een resort in de buurt, Chez Carole. Hierdoor konden we ervaren hoe bijzonder Bo Resort was. Wat maakte dit zo’n unieke plek, waar het veel luxere Chez Carole niet aan kon tippen?

Chez Carole
Op het eerste gezicht had Chez Carole alles waar de gemiddelde westerse toerist blij van wordt:  een luxe uitstraling met bijbehorende voorzieningen. De kamers waren van alle gemakken voorzien, waaronder airco en een comfortabele, goed functionerende badkamer. Er was een zwembad, bar en restaurant in de open lucht, allemaal met uitzicht op de zee, en ook een privéstrand. De bediening was vriendelijk en correct, met de in Vietnam gebruikelijke hindernissen vanwege het gebrekkige Engels. Alle ingrediënten voor een geslaagd vakantiepark leken aanwezig, en toch misten we iets wat Bo Resort zo bijzonder maakte.

De droom van Regis en Marie
Vijftien jaar geleden besloten Regis en Marie, een Frans-Vietnamees echtpaar, een begin te maken met een eco-resort in een stukje jungle aan een ongerept strand op Phu Quoc. Ze lieten eerst hun eigen huis bouwen in de jungle, op een paar honderd meter afstand van het strand. In de jaren die volgden maakten ze stukje bij beetje de dichte jungle tussen hun huis en het strand begaanbaar en bouwden ze de eerste  vijf bungalows, allemaal in de locale stijl, van steen en hout, gedeeltelijk open, zodat de zeewind voor enige verkoeling kan zorgen. Samen met een ventilator zorgt dit ervoor dat de temperatuur er ook zonder airco aangenaam blijft. Toen ook het restaurant onder een groot afdak aan het strand klaar was, konden ze na vijf jaren van voorbereiding openen voor de eerste gasten. Inmiddels hebben ze negentien eenvoudige, maar stijlvolle bungalows gebouwd, allemaal op ruime afstand van elkaar in de jungle. Het mooie is dat aan de aanleg van het resort geen bulldozer te pas is gekomen.

Het geheim van Bo Resort
Wat maakt dit nu zo’n bijzondere plek? Het eerste dat opvalt is dat de bebouwing op respectvolle , stijlvolle wijze in de  bestaande natuur is gevoegd. De palmbomen, bananenbomen, bloeiende tropische planten en de zee vormen de natuurlijke, rustgevende omgeving waarin het leven zich hier afspeelt. Maar zoals altijd zijn het uiteindelijk de mensen die deze plek zijn eigen karakter geven. Regis, een joviale, spraakzame zestiger, is op en top een gastheer die er zichtbaar plezier in heeft om de gasten zich thuis te laten voelen. Ook de rest van het personeel heeft er duidelijk plezier in om met elkaar te werken en de gasten te bedienen.  Dat het eten en drinken met volop verse groenten en tropische vruchtensapjes  ook nog eens heel erg lekker zijn, maakt het plaatje compleet.

C’est le ton qui fait la musique
Opvallend vonden we de hartelijke manier waarop de manager, een Franse juriste (!), het Vietnamese personeel ondersteunt. Als ik een bestelling doe aan de bar en niet begrepen wordt door de Vietnamese jongen, legt zij hem geduldig uit wat ik bedoel, wijst het op de kaart aan en herhaalt de bestelling in het Engels en Vietnamees.  Zo leert ze het hem en voorkomt ze dat hij gezichtsverlies leidt, wat het ergste is dat een Vietnamees kan overkomen. Dit staat in schril contrast tot wat we in het andere resort meemaakten. Daar zagen we hoe de eveneens Franse manager een Vietnamees meisje in het bijzijn van gasten op onvriendelijke toon terechtwees omdat ze het eten niet correct opdiende.

De eigenheid, de eerlijke eenvoud in deze rustgevende omgeving maakten Bo Resort een fantastische plek voor onze gezinsreünie. Daarbij namen we de misverstanden met het Vietnamese personeel vanwege hun gebrekkige Engels en de spaarzame straal warm water uit de douche graag voor lief. C’est le ton qui fait la musique. Die toon was authentiek en warm.