Spijt!

Een verpleegkundige die jarenlang in de palliatieve zorg werkte en dus heel intensief contact heeft gehad met patiënten die in de laatste weken van hun leven waren, zag hoe helder deze mensen vaak in staat waren om terug te kijken op hun leven. Op haar vraag of ze ergens spijt van hadden of dat ze bepaalde dingen anders hadden willen doen, kwamen telkens weer de volgende antwoorden: 

1. Ik wou dat ik de moed had gehad om mijn EIGEN leven te leiden in plaats te doen wat anderen van me verwachtten. Ze keken terug op hun leven en beseften dat ze maar weinig van hun dromen hadden verwezenlijkt en dat ze zich vooral hadden laten leiden door wat de omgeving en de maatschappij van hun verwachtten. Tegelijkertijd zagen ze ook dat ze zelf deze keuzes hadden gemaakt.
2. Ik wou dat ik mijn hele leven niet zo hard had gewerkt. Ze hadden zich teveel laten opslokken door hun werk, waardoor er altijd te weinig ruimte was om echte aandacht en liefde te geven aan hun gezin of aan andere dierbaren.
3. Ik wou dat ik de moed had gehad om mijn gevoelens te uiten. Veel mensen zagen opeens helder dat ze, om de lieve vrede te bewaren, te vaak hun mond hadden gehouden. Ze hadden genoegen genomen met minder, terwijl ze zich niet hadden gerealiseerd dat ze daarmee zichzelf en de ander tekort deden.
4. Ik wou dat ik mijn vriendschappen trouw was gebleven. Door drukke banen, gezinsleven en allerlei andere verplichtingen hadden ze waardevolle vriendschappen laten verwateren
5. Ik wou dat ik me gelukkiger had gevoeld. Ze beseften aan het eind van hun leven dat geluk een keuze is. Ze waren blijven hangen in vastgeroeste patronen en gewoontes. Ze waren bang geweest om dingen anders te gaan doen en hadden zichzelf en anderen wijs gemaakt dat ze tevreden waren, terwijl ze er diep in zichzelf naar verlangden weer eens plezier te maken, een hobby op te pakken, iets te doen dat ze energie gaf, waar ze vrolijk van werden.

Deze mensen zagen aan het eind van hun leven hoe ze een veel vervullender leven hadden kunnen leiden. Een leven waarin er tijd is voor het gezin, voor de partner, voor goede vriendschappen, voor openheid en eerlijkheid in relaties, voor plezier, voor hobby’s. Een leven dat goed in balans is, waar geen boosheid en rancune is, geen onopgeloste ruzies, familievetes. En dat gaat niet vanzelf, maar zoals deze mensen, terugkijkend op hun leven, ook zagen, was dat ze zelf verantwoordelijk waren voor de keuzes die ze hadden gemaakt. En dat is het goede nieuws voor ons: we kunnen kiezen om een leven te leiden dat leidt naar geluk. We kunnen kiezen om een positieve houding te hebben tegenover de dingen die ons overkomen. We kunnen kiezen om in gesprek te gaan met onze partner als er iets wringt. We kunnen kiezen om een ruzie weer bij te leggen, we kunnen kiezen om onze carrière niet allesbepalend te laten zijn.
 
Spijt hebben van bepaalde dingen die we hebben gedaan, van keuzes die we hebben gemaakt, is niet verkeerd, maar we moeten het ook weer los willen laten. We leren van onze fouten en als we erin blijven hangen maken we het leerproces onnodig zwaar. Kijk eens naar de vijf thema’s hierboven en denk eens na over wat je anders zou willen doen, zet kleine stapjes en geniet ervan!